زمان مطالعه: 8 دقیقه
برای همهی ما پیش اومده که اصطلاحاتی رو توی مکالمات روزمرهمون بشنویم که معنیشون رو نمیدونیم؛ به خصوص با اضافه شدن کلمات انگلیسی به زبان فارسی. فانتزیمگ توی این مقاله تعدادی از کلمات پرکاربرد دنیای انیمه رو به زبان ساده براتون شرح داده، امیدواریم که براتون مفید باشه.
انیمه (アニメ) سبکی از هنر انیمیشن سازیه؛ در واقع واژهایه که در ژاپن برای تمام محصولات انیمیشنی در هر قالبی مثل فیلم سینمایی، فیلم کوتاه، سریال و … به کار برده میشه ولی در خارج از کشور ژاپن این کلمه به محصولات انیمیشنی ساخته شده توسط کشور ژاپن گفته میشه. انیمه در واقع نتیجهی برندسازیه کشور ژاپن در راستای تولیدات انیمیشنی هست تا جاییکه به یکی از نمادهای فرهنگی ژاپن و حتی آسیای شرقی تبدیل شده. انیمه از نظر سبکهای هنری، روشهای پویانمایی، تولید و روند کار با دنیای انیمیشن تفاوتها و شباهتهای خیلی زیادی داره؛ بخشی از مراحل تولید مثل استوری بورد، طراحی شخصیتها،صداگذاری و ضبط موسیقی متن در هر دو صنعت مشترکه اما از نظر فنی در اجرای انیمه و انیمیشن تفاوتهای بسیاری هست. در دنیای انیمهها، انیمیت نزدیک به واقعیت در اولویت نیست و بیشتر تمرکز روی تصاویر سینماییه و کارگردان اثر از تکنینکهایی مثل پن کردن، زوم کردن، قالب بندی و زاویههای دوربین به خوبی استفاده میکنه و لحظاتی بینظیر از نظر زیبایی شناسی خلق میکنه. از نظر بصری، انیمه یک شکل هنری متنوعه و سبکهای هنری متفاوتی رو شامل میشه، این تفاوتها برگرفته از سبک مانگاکا (نویسنده و طراح مانگا) و استودیوهای انیمه سازیه اما به طور کل تمام آنها در طراحی رنگارنگ، شخصیتهای پرجنب و جوش،تم فانتزی و پرداختن به زندگی و احساسات روزمره مشترک هستن.
واژهی «مانگا» (Manga) در ژاپن به معنی تصاویر «طنز آمیز» هست. «مانگا» کمیک یا رمان گرافیکی هست که از ژاپن نشات گرفته؛ به زبان ساده این کلمه برای کمیکهایی که نخستین بار در ژاپن منتشر میشن، استفاده میشه. در هنر ژاپنی روایت داستانی به شکل «مانگا» دارای پیشینهی تاریخی طولانی هست. به علت محدودیت زمانی و کاهش هزینههای چاپ یا دلایل هنری اغلب مانگاها به صورت سیاه و سفید در مجلات بزرگی مثل «شونن جامپ» (Weekly Shōnen Jump) به صورت سریالی منتشر میشن. به طراح و نویسندهی «مانگا» هم «مانگاکا» گفته میشه.
واژهی «شونن» در زبان ژاپنی به معنای «پسر نوجوان» هست و به سبکی از مانگا و انیمه گفته میشه که مخاطب اون معمولاً پسرهایی در گروه سنی 8 تا 18 سال هستن و کاراکترهای اصلی چه «آنتاگونیست» (Antagonist) و چه «پروتاگونیست» (Pntagonist) عموما پسرهای نوجوانن. برای مثال انیمههایی مثل «دفترچهی مرگ» (Death Note)، «جوجوتسو کایزن» (Jujutsu Kaisen)، «اتک آن تایتان» (Attack on Titan)، «وان پیس» (One Piece)، «ناروتو» (Naruto) و.... همه در ژانر «شونن» (Shōnen) قرار میگیرن. هرچند که بهترینهای این ژانر در نهایت همه نوع مخاطبی رو به خودشون جذب میکنن.
«شوجو» مانگا (Shojo) به معنای دختر نوجوان هست و به بخشی از مانگاها گفته میشه که مخصوص دخترهای نوجوان در گروه سنی ۱۰ الی ۱۸ سال هست. این انیمهها اغلب با تمرکز بر روی روابط احساسی و رومانتیک انسانها طراحی میشه و کمتر حوادث و اکشن داره. از معروفترین «شوجوها» میشه به «سیلرمون» (Sailor Moon)، «ومپایر نایت» (Vampire Knight)، «نانا» (Nana) و «فروتس بسکت» (Fruits Basket) اشاره کنیم.
واژهی لایو اکشن (Live Action) توی دنیای فیلم و سریال، به آثاری گفته میشه که در اونها به جای انیمیشن یا انیمه، از بازیگران واقعی استفاده میشه. لایو اکشنها میتونن شامل صحنهها و کاراکترهای انیمیشنی باشن ولی به طور مطلق انیمیشن محسوب نمیشن. کمپانیهای بزرگی مثل «والت دیزنی» و «نتفلیکس» توی سالهای اخیر و با توجه به پیشرفت تکنولوژی، اقدام به ساخت لایو اکشن از داستانهای محبوب زیادی کردهان. ساختن لایو اکشن از مانگاها و انیمهها در سینمای ژاپن بسیار پرطرفداره ولی به جرات میتونیم بگیم که لایو اکشن اخیر نتفلیکس، «وان پیس» (One Peice) بهترین نمونهی این ژانر هست.
بازیگران لایواکشن وان پیس رو بیشتر بشناسید!
از دنیای فانتزی محبوبتون بیشتر بخونین:
فانتزی مگ